alumnus van het jaar 2024
uitreiking van de Athena Noctua award 2024 - Rijks Universiteit Groningen -
De Rijksuniversiteit Groningen heeft Stef van Grieken, tech-entrepreneur en medeoprichter/CEO van Cradle, verkozen tot Alumnus van het Jaar. Hij ontvangt de Athena Noctua 2024 award op 2 september, tijdens de Opening van het Academisch Jaar.
‘Van Grieken laat zien dat je ook hele nuttige dingen kunt doen met AI, hoe complex en soms omstreden het gebruik ervan ook is in onze samenleving,’ aldus de jury.
Sinds 2009 reikt de RUG jaarlijks de Alumnus van het Jaar-prijs uit aan een bijzondere oud-student. De prijs is zowel een uiting van waardering als van aanmoediging voor een oud-student die een bijzondere bijdrage heeft geleverd aan de maatschappij, wetenschap, sport of cultuur, een inspiratiebron is voor anderen en geldt als een belofte voor de toekomst. Eerdere winnaars waren onder meer Jeroen Smit, Jelle Brandt Corstius, Stine Jensen, Christiaan Triebert, Sander de Hosson, Iris de Graaf en vorig jaar Takudzwa Mutezo.
zoals de wind de wolken vormt
Tineke Bouma en Wia van Dijk - 6 juli t|m 14 juli - galerie P60 Assen
het ogenschijnlijke blanco
Hoeksteenkerk Middelstum - mei 2024
oprichting stichting LAP
Wia van Dijk - april 2024
Het LevenAderProject ontstaan in 2014 is in april 2024 overgegaan in Stichting LAP. Informatie over doelstelling, historie en actuele activiteiten vindt u op de website van stichting LAP https:www.stichtinglap.nl
landgoed Anningahof – beelden 2023
20 mei t|m 29 oktober 2023 - Hib Anninga
Landgoed Anningahof heeft al sinds 2005 de status van N.S.W.landgoed. Het landgoed is ruim 5,5 hectare groot, er staan meer dan 200 soorten bomen en struiken die een klein arboretum vormen en er slingert een grote waterpartij door het park. Met name in de afgelopen jaren heeft het geheel zich dusdanig ontwikkeld dat het steeds meer bijdraagt aan het waardevolle landschap en de groene entree van het Vechtdal.
Landgoed Anningahof draagt, met 86 kumstenaars die 117 beelden tonen in het park en 53 in de verschillende binnenruimten, aan bij een grote meerwaarde op het culturele vlak.
Deelnemende kunstenaars
in beeld – het maakproces centraal
CBK Emmen, locatie De Fabriek Emmen
de ontmoeting
14 januari t/m 12 februari 2023 Chassee | Stedelijk Museum Breda
Air de missie – wooncentrum Park Zuiderhout – Teteringen
Een persoonlijk verslag
1 okt – 31 dec 2022
13 januari opening: De Ontmoeting – Chassé Breda.
Vrienden, familie, personeel, directie en ook bewoners die hebben meegewerkt aan één of meerdere projecten zijn aanwezig. Het boek AIR De Missie wordt gepresenteerd. De films gemaakt van de drie deelnemende kunstenaars en hun project maken de tentoonstelling compleet. Het proces, de contacten en de samenwerking met de bewoners zijn mooi in beeld gebracht. De feestelijke opening is voor mij tegelijk een mooie afsluiting van een waardevolle periode.
8 Januari Terug op Park Zuiderhout voor het afronden, uitruimen van het atelier, afscheid nemen van bewoners en voorbereiden op de tentoonstelling De Ontmoeting in Chassé, Breda. De muurinstallatie, Het gordijn en het vloerbeeld, Kindertijd zal met de werken van de andere twee kunstenaars, Jenny Ymker en Yannick Verhoeven in Chassé, Breda gepresenteerd worden. De overige werken die hier zijn ontstaan gaan voor een deel naar de tentoonstelling In Beeld, CBK Emmen, De Fabriek daar werk ik verder aan de installatie en is daar te zien zijn tot begin maart.
zonder titel
20 nov 2022 t|m 6 jan 2023 - CAMPIS Assen
beeldendpark 2022 – Anningahof Zwolle
fading - wia van dijk
15 mei t|m 30 oktober 2022
Mijn bijdrage aan de zomeropstelling 2022 is het beeld Fading. De titel duidt op het loslaten en activeren van ons bewustzijn als denkende wezens; wat is, was en zal zijn. Het beeld bestaat uit twee op elkaar geplaatste elementen en begeeft zich op het gebied van de schilder- én de beeldhouwkunst.
‘Waar houdt een 2-dimensionaal werk op en begint een ruimtelijk werk? Ik construeer een ruimtelijk beeld vanuit de basiselementen vorm, lijn en kleur. Ingezoomd lijkt het schilderkunst. De complexiteit van de wereld vereenvoudig ik hier tot lijn en kleur. Gezamenlijk vormen zij een gelaagd netwerk; is dit ruimte? De beeldhouwkunst biedt mij antwoord: de massa laat hier anders dan zwaarte lichtheid zien.’
Slot Zeist
Beeldenroute van Slot naar Centrum
2022 – 2026
Slot Zeist dateert uit 1686 en is ontworpen in het Hollands Classicisme. Deze stijl is ontleend aan de 16e eeuwse villa’s in de Veneto van de Italiaanse architect Andrea Palladio. De zijvleugels en de tuinen van het slot zijn het eerst aangelegd, rond een hoofdas die nog steeds de plattegrond van Zeist bepaalt.
Sinds 2015 is er een beeldenroute die slot Zeist verbindt met het Centrum. De uil als waarnemer maakt deel uit van de beeldenroute.
De uil met de blauwe ogen is geplaatst op een ruim twee meter hoge metalen buis naast het wandelpad en heeft zicht op de voorbijgangers en de vijver.
Slot Zeist, Zinzendorflaan 1 – 3703 CE – Zeist
Alumnus van het Jaar 2022
Rijks Universiteit Groningen - 5 september 2022
5 september 2022
Uitreiking alumnus van het jaar award, de Athena Noctua.
Sinds 2009 reikt de RUG jaarlijks de Alumnus van het Jaar prijs uit aan een bijzondere oud-student. De prijs is zowel een uiting van waardering als van aanmoediging voor een oud-student die een bijzondere bijdrage geleverd heeft aan de maatschappij, wetenschap, sport of cultuur, een inspiratiebron is voor anderen en geldt als een belofte voor de toekomst.
De prijs voor de Alumnus van het Jaar bestaat uit een speciaal hiervoor ontworpen beeld van beeldend kunstenaar Wia van Dijk. De ‘Athena Noctua’ is een puur en krachtig bronzen beeldje dat staat voor wijsheid, nieuwsgierigheid en fierheid. Elk jaar wordt het beeld gepersonaliseerd door de kleur van de ogen te veranderen die past bij de persoonlijkheid van de winnaar.
De gekleurde brug – in de voetsporen van Jacobus Craandijk
tussen licht en donker - Wia van Dijk
Diepenheim 2017
over kleur, het gevoelsleven en de tijd
De 88 pijlers met de klankkleuren van de menselijke ziel, de herinneringen en hun emoties, ook zij spiegelen evenals het landschap, grilligheid en harmonie. De ‘gekleurde brug’ met als subtitel ‘tussen licht en donker’ verwijst naar het verloop van de tijd, de opgang, bloei en verval met zijn lichtheid en donkerte. Zij vertellen over de onlosmakelijke verbondenheid tussen eenheid en verscheidenheid.
Voor de overtuiging van de plek en mijn ideevorming zijn Craandijk [1834-1912] en Goethe [1749-1832] van invloed geweest, door hun overeenkomstige voorliefde voor de natuur. Craandijk’s beeldende beschrijvingen van zijn wandeltochten, zijn scherpe blik voor contrasten spreken tot mijn verbeelding en verhelderden ook mijn fascinatie voor de plek. Zijn reisbeschrijvingen brengen me bij Goethe’s gedicht ‘Gesang der Geister über den Wassern’. In dit gedicht wordt de ziel van de mens vergeleken met het landschap. Hier ervaar ik een overeenkomst met de wijze hoe Craandijk verslag doet van plekken in het landschap die eveneens herinneren aan bloei en verval waarbij donker- en lichtheid, ruimte en intimiteit elkaar afwisselen.
pijlers als dragers
De Weldammerbrug [1932] over het Twentekanaal is een architectonisch bouwwerk van beton, met ritmische metalen pijlers die horizontaal en verticaal de ruimtelijkheid accentueren. De pijlers voortkomend uit de constructie van de brug zijn de dragers van het grondvlak. Deze pijlers worden de dragers van kleur. Speciaal verzamelde kleuren door de oudere mens gekozen overeenkomstig hun gevoelswereld gekoppeld aan hun jonge en oudere jaren. Zo vertellen de gekleurde pijlers van de brug over de emoties van mensen* over toen en nu, over vreugde en verdriet dat ook het mensenleven kleurt.
*verzamelde kleuren
In het voortraject bij het verzamelen van de kleuren die vertellen over tijdsbeleving heb ik medewerking gehad van Wooncentrum de Stoevelaar in Goor. Een twintigtal bewoners heeft meegewerkt aan het project en hun herinnering per decennia weten om te zetten in een door hun gekozen kleur, specifiek voor desbetreffende peiode.
wia 2017
Levensaderprojekt 2015 -heden
de start, het proces en de voortgang - Wia van Dijk
mei 2022
Kleurvariaties waarin de levendigheid en de emotie van de mens zich spiegelt
Mijn ogen eten kleur; Als ik in de file sta of op de snelweg een auto passeer betrap ik mij er regelmatig op dat ik de kleur van de auto naast me aan het analyseren ben. Denkbeeldig ben ik aan het mengen en probeer de opbouw van de kleur te achterhalen. Een auto met een onbestemde leverachtige kleur- of grijstint met een zweem van…… is een uitdaging. Het is niet alleen de samenstelling van een kleur die mij uitdaagt maar ook de ongrijpbaarheid van de eeuwenoude onderlinge werking van kleuren op elkaar. Naast het bevragen van de kleur heb ik een bijzondere fascinatie voor het brein; onze gedachtenwereld met herinneringen en emoties. Als kind verbaasde ik me al over ons hoofd, de plek van onze hersenen waar gedachten stromen en herinneringen worden opgeslagen en onze eigen wereld herbergt. Bij het ouder worden is deze verwondering niet verminderd, in tegendeel. In vroege werken zijn het beelden en installaties met titels als ‘opborrelende gedachten’, ‘7001 gedachten’, ‘de kleuren van mijn kamer’, ‘herinneringen’, ‘huis der gedachten’, en ‘in de tijd der tijden’, die hierover vertellen. In deze werken gebruik ik de kleur als onderscheid om uitdrukking te geven aan de waarneming van emotie in tijd en ruimte.
Boventonen
Nanda Janssen - curator en kunstcriticus
kleur als leidraad
Vol overgave omarmt Wia van Dijk kleur in haar werk. Geen twee of een paar, maar werkelijk álle kleuren zijn welkom. Uitgesproken kleuren als fluorroze, felgroen en paars geven haar palet reliëf. Vragend naar dat palet antwoordt de kunstenaar dat niet-kleuren zoals witten, grijzen en zwarten evenzeer van belang zijn. Zo open mogelijk probeert ze de kleuren te kiezen en ze laat ze zowel harmoniseren als botsen. Verdichting en openheid wisselen elkaar af en ook de kleurintensiteit is variabel. Kleur brengt beweging en dynamiek.
op de schoot van je moeder
Kie Ellens, kunstenaar en curator
Proloog: Rood is stoppen, groen is doorlopen.
In 1992 maakte Wia van Dijk De Groene Ster en de Twaalf Sterren, een muurschildering in combinatie met twaalf zuilobjecten voor het stadskantoor in Zaanstad.
Er is taal zodat we elkaar kunnen begrijpen. Het leren spreken begint met imiteren, papa…, mama…, maar waar, wanneer en hoe leren we eigenlijk de ‘kleuren’ kennen. Aan het verkeerslicht, ‘groen is doorgaan’ en aan ‘je groen en geel ergeren’ zien we dat de context uitmaakt en de kleur een andere betekenis kan geven. Een groen en gele ergernis dicht het groen een andere betekenis toe dan de groene kleur die voor groei staat. Het gezegde ‘kleur bekennen’ (voor zijn standpunt uit moeten komen) laat zien hoe centraal kleur in ons leven is. Met een vanzelfsprekendheid die niet meehelpt om je er bewust van te laten zijn.Het is ook het eerste wat ik zag toen ik het werk van Wia van Dijk meer dan 25 jaar geleden leerde kennen, kleur. De kleur is één keer gekomen en daarna altijd bij haar gebleven. In 1993 maakte Van Dijk het beeld Noorderzon in een nieuwbouwwijk in Assen. Het onderscheid tussen realisme en abstractie gaat hier niet op. Het is beter om te spreken over werk dat op de realiteit gebaseerd is dan dat het op imitatie van de realiteit stoelt. Een ogenschijnlijk subtiel maar groot verschil. Van Dijk gebruikt voor dit beeld de realiteit. Het zijn de kleuren van de dag die ze in het beeld heeft samengebracht. Het is geen imitatie van de kleuren. Met ‘de dag’ introduceert ze het besef van tijd in haar werk. Een parameter die in haar recente werk nog nadrukkelijker aan bod komt.
Ontstaansproces van een beeld
video Miranda Naberman
in de tijd der tijden
Liesbeth Grootenhuis, kunsthistorica
Kleur, het is door de aarde gegeven en kunstenaars maken er naarstig gebruik van. Waar van oudsher, okers roden boden, lapis lazuli een hemels blauw en houtskool een roetzwart pigment, vervaardigen chemici in onze huidige, maakbare wereld de meest uiteenlopende kleuren. Pigmenten zijn een onderdeel van de kunstenaarstaal, klankbepalend voor een werk. Vele kleurenstudies ontstonden in de loop der eeuwen, variërend van lichtgolven tot gevoelswaarden. Er is licht nodig om kleur te zien. En speelt het licht dóór de kleur, dan is het effect uitgesproken transcendent. In de gotiek bereikte dit in glas-in-loodramen een fonkelend hoogtepunt. Voorstellingen vertellen de devotionele verhalen, maar vooral de kleur versterkt het hemelse karakter krachtig. Kathedralen waren immers godshuizen, daar binnen was de gelovige weg van de aardse beslommeringen.