Wia van Dijk

Boekpresentatie De Tijdgids Joris Brenninkmeijer

Psycholoog|schrijver Douwe Draaisma geeft een lezing over tijd en geheugen – Joshua Vos, filmer belicht het fenomeen tempo – Han Hesselink, muzikant onderzoekt timing – Wia van Dijk, beeldend kunstenaar legt de focus op tijdhorizon – Kees Faber, dichter en fotograaf werkt met gelijktijdigheid vanuit en met poezie – Ronnie Zeemering, fotograaf laat tijdverloop beleven en ervaren.
Organisatie Mieke Voogd en Joris Brenninkmeijer – Bureau Begeleidingskunst

1 september uitreiking alumni award 2023

Sinds 2009 reikt de RUG jaarlijks de Alumnus van het Jaar prijs uit aan een bijzondere oud-student. De prijs is zowel een uiting van waardering als van aanmoediging voor een oud-student die een bijzondere bijdrage geleverd heeft aan de maatschappij, wetenschap, sport of cultuur, een inspiratiebron is voor anderen en geldt als een belofte voor de toekomst.

Takudzwa Mutezo

Uit het juryrappoprt 2023:
Als milieujurist zet Taku Mutezo zich in voor natuurbehoud, strijdt tegen natuurcriminaliteit op internationaal niveau, levert bijdragen aan wetgeving, creëert wereldwijd bewustzijn over waarom de natuur zo belangrijk voor ons is, initieert vernieuwende projecten, én is duurzaam akkerbouwer met een eigen stadsboerderij.

‘Ik voel me geroepen te strijden voor hen die niet gehoord worden’

augustus 2023

De Pelster en De Es – Groningen
In de buurt van mijn atelier in het stadscentrum van Groningen ligt wooncentrum De Pelster, een gemoedelijke kleinschalige woonomgeving voor ouderen. Na de Coronapandemie kan ik in de zomer van 2022 het levensaderproject bij De Pelster opstarten. Na een goed begin moet ik helaas het project in de herfst al weer afbreken. Park Zuiderhout een wooncentrum in Teteringen, Brabant bood mij de unieke gelegenheid om bij hun in het kader van AIR De Missie het levensaderproject uit te voeren. Een pracht kans wat betreft de uitbreiding naar het zuiden die ik niet kon en wilde laten liggen.

Terug in Groningen, pak ik in het voorjaar 2023 het gestaakte kleurproject bij De Pelster weer op. Mijn wens om op iedere locatie drieentwintig bewoners te betrekken bij het project, blijkt hier niet realiseerbaar. Leonie Heerema, mijn contactpersoon bij De Pelster heeft mij hiervoor bij de start gewaarschuwd, toen al verwees zij mij naar de nevenlocatie De Es, ook een Zinn locatie voor Woonzorg in Groningen. In tegenstelling tot de Pelster ligt De Es in een buitenwijk, Selwerd met veel groen en bomen rondom het gebouw. Het is een ruim, nieuw en modern woongemeenschap waar ouderen zelfstandig wonen met de mogelijkheid tot eenvoudige en intensieve zorg. In eerste instantie was het teleurstellend dat ik bij de Pelster niet de 23 gewenste gesprekken met bewoners haalde en dus ook niet mijn gewenste aantal kleurpaletten kon verzamelen. Maar Leonie brengt mij in contact met Thea van Tilborg, activiteiten begeleidster bij locatie De Es en dat is een goede stap geweest.

de samenwerking.
Bij De Es ondersteunt Thea van Tilborg het project op geweldige wijze. Zij organiseert een meeting en nodigt hiervoor selectief een groep bewoners uit. Zij kent de bewoners en voelt goed aan voor welke bewoner het interessant is om eventueel deel te nemen aan het project. Tijdens zo’n speciaal ingeplande koffiesessie vertel ik over mijn werk als beeldend kunstenaar, over het ontstaan van het levensaderproject, werkwijze en doel van het project. Met beeldmateriaal licht ik het één en ander toe. Deze kennismakingsvorm heeft een ontspannen karakter en geeft over en weer ruimte om vragen te stellen. Aan het einde van deze kennismaking kunnen bewoners zich opgeven voor een kleurgesprek en plannen we de afspraak, deze is altijd individueel.

Hier blijkt weer hoe belangrijk het is op welke wijze het project wordt aangeboden zodat bewoners meekrijgen dat het project ook intern ondersteund wordt.

20 mei t|m 29 oktober

Landgoed Anningahof heeft al sinds 2005 de status van N.S.W.landgoed. Het landgoed is ruim 5,5 hectare groot, er staan meer dan 200 soorten bomen en struiken die een klein arboretum vormen en er slingert een grote waterpartij door het park. Met name in de afgelopen jaren heeft het geheel zich dusdanig ontwikkeld dat het steeds meer bijdraagt aan het waardevolle landschap en de groene entree van het Vechtdal.

De basis hiervoor is waarschijnlijk al lang geleden gelegd. De enkele jaren geleden afgewaardeerde Hessenweg was vroeger een belangrijke handelsweg – een zandweg – en was met de Overijsselse Vecht als vaarroute van groot belang voor de verbindingen met Hanzesteden in Nederland en Duitsland. Enkele gebouwen van het huidige landgoed waren toen onderdeel van de vermaarde herberg “De Moespot”, vooral gebruikt bij verkopingen en verpachtingen.

De stad Zwolle profileert zich thans als een belangrijke Hanzestad, in brede zin. Er vinden dit jaar binnen het Hanzekader unieke evenementen plaats; zo ook in de omliggende Hanzesteden Ommen, Hardenberg, Coevorden, Deventer, Hasselt en Hattem. En Landgoed Anningahof draagt daar, met 86 kunstenaars die 117 beelden tonen in het park en 53 in de verschillende binnenruimten, aan bij met een grote meerwaarde op het culturele vlak.

Beeldenpark Landgoed Anningahof
We zijn er weer in geslaagd om een indrukwekkende tentoonstelling samen te stellen met veel verrassende werken van enthousiaste kunstenaars. Werken, klein en flink groot, die de zeggenschap en het vermogen hebben om bezoekers te raken, te treffen. Hoe en waarom, zeker niet alleen om te behagen. Wees welkom en geniet!

Deelnemende kunstenaars

20 nov 2022 t|m 6 jan 2023

CAMPIS sluit het eerste jaar af met een (verkoop)tentoonstelling waar 25 kunstenaars worden gepresenteerd die in Assen of omgeving zijn geboren of wonen/werken in Drenthe. Tezamen vormen zij een representatieve afspiegeling van wat er op dit moment in de regio op het gebied van hedendaagse kunst gebeurt. Hun werk brengen we middels een (verkoop)tentoonstelling onder de aandacht van het publiek van CAMPIS van 20 november tot en met 6 januari.

kerkstraat 31 Assen – wo t|m zo 12.00 – 17.00 uur – www.campis.nl

15 mei t|m 30 oktober 2022

Mijn bijdrage aan de zomeropstelling 2022 is het beeld Fading. De titel duidt op het loslaten en activeren van ons bewustzijn als denkende wezens; wat is, was en zal zijn. Het beeld bestaat uit twee op elkaar geplaatste elementen en begeeft zich op het gebied van de schilder- én de beeldhouwkunst.

2022 – 2024

Slot Zeist dateert uit 1686 en is  ontworpen in het Hollands Classicisme. Deze stijl is ontleend aan de 16e eeuwse villa’s in de Veneto van de Italiaanse architect Andrea Palladio. De zijvleugels en de tuinen van het slot zijn het eerst aangelegd, rond een hoofdas die nog steeds de plattegrond van Zeist bepaalt.

Sinds 2015 is er een beeldenroute die slot Zeist verbindt met het Centrum. De uil als waarnemer maakt deel uit van de beeldenroute.

Deze uil met de blauwe ogen geplaatst op een ruim twee meter hoge metalen buis naast het wandelpad wordt omringd door monumentale bomen en het groen van Rododendrons. Uitkijkend over de vijver neemt hij de wandelaars in het voorbijgaan waar.

5 september 2022

Uitreiking alumnus van het jaar award, de Athena Noctua.

Sinds 2009 reikt de RUG jaarlijks de Alumnus van het Jaar prijs uit aan een bijzondere oud-student. De prijs is zowel een uiting van waardering als van aanmoediging voor een oud-student die een bijzondere bijdrage geleverd heeft aan de maatschappij, wetenschap, sport of cultuur, een inspiratiebron is voor anderen en geldt als een belofte voor de toekomst.

De prijs voor de Alumnus van het Jaar bestaat uit een speciaal hiervoor ontworpen beeld van beeldend kunstenaar Wia van Dijk. De ‘Athena Noctua’ is een puur en krachtig bronzen beeldje dat staat voor wijsheid, nieuwsgierigheid en fierheid. Elk jaar wordt het beeld gepersonaliseerd door de kleur van de ogen te veranderen die past bij de persoonlijkheid van de winnaar.

Proloog: Rood is stoppen, groen is doorlopen.  

In 1992 maakte Wia van Dijk De Groene Ster en de Twaalf Sterren, een muurschildering in combinatie met twaalf zuilobjecten voor het stadskantoor in Zaanstad.

Er is taal zodat we elkaar kunnen begrijpen. Het leren spreken begint met imiteren, papa…, mama…, maar waar, wanneer en hoe leren we eigenlijk de ‘kleuren’ kennen. Aan het verkeerslicht, ‘groen is doorgaan’ en aan ‘je groen en geel ergeren’ zien we dat de context uitmaakt en de kleur een andere betekenis kan geven. Een groen en gele ergernis dicht het groen een andere betekenis toe dan de groene kleur die voor groei staat. Het gezegde ‘kleur bekennen’ (voor zijn standpunt uit moeten komen) laat zien hoe centraal kleur in ons leven is. Met een vanzelfsprekendheid die niet meehelpt om je er bewust van te laten zijn.Het is ook het eerste wat ik zag toen ik het werk van Wia van Dijk meer dan 25 jaar geleden leerde kennen, kleur. De kleur is één keer gekomen en daarna altijd bij haar gebleven. In 1993 maakte Van Dijk het beeld Noorderzon in een nieuwbouwwijk in Assen. Het onderscheid tussen realisme en abstractie gaat hier niet op. Het is beter om te spreken over werk dat op de realiteit gebaseerd is dan dat het op imitatie van de realiteit stoelt. Een ogenschijnlijk subtiel maar groot verschil. Van Dijk gebruikt voor dit beeld de realiteit. Het zijn de kleuren van de dag die ze in het beeld heeft samengebracht. Het is geen imitatie van de kleuren. Met ‘de dag’ introduceert ze het besef van tijd in haar werk. Een parameter die in haar recente werk nog nadrukkelijker aan bod komt.

Kleur, het is door de aarde gegeven en kunstenaars maken er naarstig gebruik van. Waar van oudsher, okers roden boden, lapis lazuli een hemels blauw en houtskool een roetzwart pigment, vervaardigen chemici in onze huidige, maakbare wereld de meest uiteenlopende kleuren. Pigmenten zijn een onderdeel van de kunstenaarstaal, klankbepalend voor een werk. Vele kleurenstudies ontstonden in de loop der eeuwen, variërend van lichtgolven tot gevoelswaarden. Er is licht nodig om kleur te zien. En speelt het licht dóór de kleur, dan is het effect uitgesproken transcendent. In de gotiek bereikte dit in glas-in-loodramen een fonkelend hoogtepunt. Voorstellingen vertellen de devotionele verhalen, maar vooral de kleur versterkt het hemelse karakter krachtig. Kathedralen waren immers godshuizen, daar binnen was de gelovige weg van de aardse beslommeringen.

‘NU OPEN’ is de titel van de installatie die Wia van Dijk deze zomer in Frontaal heeft gemaakt.

‘Nu’ – dit moment, de tijd – en  ‘Open’   – onbegrensd, transparantie –  zijn,  sleutelwoorden in haar huidige werk. Op overrompelende wijze is dit in deze expositie zichtbaar. Bij binnenkomst wordt de kijker als het ware overvallen door een ruimte vol gekleurde banen die op de wand en de vloer aangebracht zijn in een patroon van horizontale en vertikale strepen. De ruimte zindert; overal verftoetsen, overal kleur, onderbroken lijnen, overgangen in kleur – van fluorrose naar donkerbruin, zwart -. Bijna geen schakering ontbreekt.  In de dynamiek van kleur en beweging vallen patronen te ontdekken die eindeloos door kunnen gaan.  De begrenzing van de ruimte wordt afgetast.

Een geheel andere ervaring overkomt de kijker aan de andere kant van de expositieruimte. Daar staat een bouwsel – aluminium met gekleurde glasplaten, in verschillende gradaties van doorschijnendheid, drie verdiepingen hoog -. Sereen van vorm en helder van kleur. Het staat er stil, in zichzelf gekeerd.

Het nodigt uit tot een ingetogen ontdekkingsreis; er omheen lopen, doorkijken, aanraken, binnen- en buitenvorm onderscheiden. Een ervaring die een gevoel van intimiteit oproept en zo anders dan de overdonderende indrukken van kleur, beweging en ruimte in het andere deel van de expositie.

Het zijn ogenschijnlijke tegendelen opgebouwd uit elementen die zich vermengen en elkaar aanvullen.’Het is de zoektocht naar totaliteit die telkens opnieuw wordt verbeeld’, schrijft Erik Luermans in het beeldboek ‘Aaneen’ dat dit jaar over het gehele oeuvre van Wia van Dijk is uitgegeven.

In de schaarsverlichte ruimte staan stevige wit geschilderde betonnen kolommen die vloer en plafond met elkaar verbinden. De statische kolommen domineren de ruimte en ik zie ze als aders en zenuwen in het binnenste van het binnenste. Binnen deze ruimte spiegel ik het innerlijke en doe ik verslag van een reis, waarbij ik kleuren laat zijn als metafoor voor gedachten en emoties. Het is een reis die voert langs een onophoudelijke stroom:

…in het binnenste van het binnenste huizen de gedachten en emoties. Zij zijn voortdurend in beweging. Ze zijn te vergelijken met een stromende rivier rustig kabbelend en dan onverhoeds razen zij in een versneld tempo. Voortdurend wisselend in snelheid kunnen ze ongemerkt in elkaar overgaan. Zij kleuren en ordenen zich. Het moment slaat zich op en gaat zijn weg…..