Kleur, het is door de aarde gegeven en kunstenaars maken er naarstig gebruik van. Waar van oudsher, okers roden boden, lapis lazuli een hemels blauw en houtskool een roetzwart pigment, vervaardigen chemici in onze huidige, maakbare wereld de meest uiteenlopende kleuren. Pigmenten zijn een onderdeel van de kunstenaarstaal, klankbepalend voor een werk. Vele kleurenstudies ontstonden in de loop der eeuwen, variërend van lichtgolven tot gevoelswaarden. Er is licht nodig om kleur te zien. En speelt het licht dóór de kleur, dan is het effect uitgesproken transcendent. In de gotiek bereikte dit in glas-in-loodramen een fonkelend hoogtepunt. Voorstellingen vertellen de devotionele verhalen, maar vooral de kleur versterkt het hemelse karakter krachtig. Kathedralen waren immers godshuizen, daar binnen was de gelovige weg van de aardse beslommeringen.
De schijnende zon bracht kleur niet alleen tot leven, maar mengde de tinten tot een tijdloos, hemels licht. Als anno nu kerken leeglopen, wil dat niet zeggen dat religie daarmee even hard wegsijpelt. In de plaats daarvan zoeken velen individuele antwoorden op eeuwige, essentiële vragen. De tegenstelling van de zichtbare en onzichtbare wereld speelt andermaal een rol. Met name laatste is niet te verkondigen, noch in woorden, noch in beelden. Het is immers een paradox om dergelijke ideeën in aardse materialen vangen. Voor Wia van Dijk vormt deze tegenstelling een onuitputtelijke inspiratiebron.
‘In de tijd der tijden’ is een project waar licht dwars door kleur schijnt. Licht zet ook aan tot groei en bloei. In de hortus staat zodoende een mini kathedraal, maar wel speciaal een exemplaar voor planten: een kas. Wia van Dijk houdt van kleurvariaties: ditmaal niet verwerkt in cementbolletjes, nu kleuren ze glas. Het zijn geen heldere, doorzichtige platen, maar doorschijnende. Beweging en vorm zijn er niet duidelijk doorheen te zien, maar wel degelijk te onderscheiden. Intrigerend. Niet langer vertellen voorstellingen een verhaal, de kleuren doen dat op zich. De kas is opgetild van de aarde. Hoewel een bodem ontbreekt, suggereren metalen delen deze wel degelijk. Het is een omhulsel vol momenten: de verschillende kleurvlakken staan voor onderdelen in de tijd.
Maar er is meer: aardse tinten aan de onderkant lopen naar boven over in hemels blauw en zonnig goudgeel.
Zo een groeibeweging meegevend aan de botanische broedkamer.